Niektóre postawy moralne członków parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w latach 1970-1983

Reklama

Analizując postępowanie moralne katolików parafii Matki Bożej Nieustającj Pomocy nie należy zwracać uwagi na poszczególne czyny, lecz skoncentrować się na działaniu charakteryzującym się stałością. Do religijności prowadzi postawa szeroko otwarta dla wartości etycznych. Zgodnie z zasadą dwubiegunowości, postawa w wypadku nieprzychylnego ustosunkowania się do wartości etycznych może mieć charakter negatywny. Stąd nasza analiza musi przebiegać w dwóch kierunkach: postaw moralnych pozytywnych i negatywnych. W niniejszym opracowaniu przedstawimy niektóre pozytywne postawy moralne.
Za pozytywne postawy moralne uważa się m.in. większą liczbę urodzin, stabilność małżeństw, wzajemny szacunek i miłość w rodzinie. Jak kształtowały się te wskaźniki w omawianej parafii?
Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy, choć zasobna w najmłodsze pokolenie, które według obliczeń stanowiło ok. 27 procent w stosunku do całej społeczności, jednak nie mogła poszczycić się w latach 1970-1983 liczebnymi rodzinami. Sytuację tę może zilustrować dokonane w oparciu o kartotekę parafialną zestawienie:
W powyższym zestawieniu uwzględniono jedynie dzieci, będące na utrzymaniu rodziców. Dzietność w rodzinie uległaby znacznej poprawie po dodaniu do zestawienia osób, które usamodzielniły się zakładając swoje rodziny, czy też opuściły ognisko rodzinne z innych powodów, jak np. otrzymanie własnego mieszkania, wyjazd do innej miejscowości ze względu na wykonywaną pracę itp. Wzrosłaby wówczas ilość trojga, czworga i pięciorga dzieci w rodzinie, a zmniejszyłby się stan jednego czy dwojga.
Następnym wskaźnikeim moralności oddziałującym na dzietność w rodzinie jest stabilność małżeństw. W przeważającej większości małżeństwa zawarte na terenie parafii, jak i przybyłe z innych środowisk, dochowywały przyrzeczeń sakramentalnych. Nie znaczy to, że nie było wśród nich trudności i pewnych kryzysów, które prowadzą do rozkładu pożycia małżeńskiego. Jednakże należycie przeżyty czas narzeczeństwa, wsparty naukami przedmałżeńskimi, które uwrażliwiają na problemy życia małżeńskiego i jego zasadnicze przymioty: jedność i nierozerwalność, pozwalał u wielu przyszłych małżonków ukształtować w tym kierunku postawę moralnie pozytywną i odpowiedzialną.
Kolejny wskaźnik moralności określa się mianem wzajemnej pomocy. W parafii przyjęła ona bardziej zorganizowaną formę w postaci Pomocników Maryi Matki Kościoła. Niemal od początku powstania parafii akcją pomocy zajęły się w szczególny sposób dwa zespoły "adoracji Nocnej" i 33 zespoły matek należących do Żywego Różańca, które pragnęły swoje przekonania religijne wprawić w czyn. Chrześcijańską pomoc niosły one osobom najbardziej potrzebującym.
Potrzebującym pomocy jest człowiek chory. Troska zaangażowanych zespołów o ludzi chorych polegała nie tylko na dostarczaniu im pomocy materialnej, ale również w jej zakres wchodziła opieka duchowa, polegająca na przyprowadzeniu kapłana z posługą sakramentalną i "znoszenie" usłyszanego podczas rekolekcji parafialnych Słowa Bożego. Pomocą obejmowano również wiele rodzin zaniedbanych pod względem religijnym i moralnym. Troską otaczano tu przede wszystkim dzieci, kierując je do duszpasterstwa i na katechezę.
Liczne kazania głoszone podczas środowej nowenny zachęcały wiernych do wzajemnej pomocy w duchu przykazania miłości bliźniego, która, wynikając z odpowiedzialności za drugiego człowieka, miała być sprawdzianem miłości względem Boga. Parafianie oddający się Matce Bożej w sposób dobrowolny, zobowiązywali się do niesienia pomocy Kościołowi i bliźnim, ofiarowując za nich swe trudy, cierpienia i dobrowolne umartwienia.
Swoistą formą wzajemnej pomocy były też coroczne parafialne obchody Tygodnia Miłosierdzia, mającego uwrażliwić wszystkich wiernych na pomoc osobom bliźnim, którym brakowało pożywienia i odzieży. Aby zaspokoić szczególne potrzeby niezamożnych rodzin, przy parafii organizowano także zbiórkę darów z okazji Świąt Wielkanocnych.
Dary dla osób potrzebujących składane były w sposób anonimowy, dlatego też trudno jest ustalić ilość chrześcijan praktykujących tę formę miłości bliźniego. Można było jednak stwierdzić, że osoby te przynosiły dary nie jednorazowo, lecz w sposób stały, z czego możemy wnosić o ich pozytywnej postawie.
Pewien wskaźnik ilościowy organizowanej w parafii akcji pomocy może dać poniższa tabela:
Ukazane w powyższym artykule pozytywne postawy moralne, pozwalają wysnuć wniosek, potwierdzający istnienie wśród mieszkańców omawianej parafii w latach 1970-19X3 pewnej grupy wiernych, którzy w sposób odpowiedzialny w swoim życiu realizowali wyznawaną wiarę. Należy wyrazić nadzieję, że ich ilość będzie się powiększać.

Reklama