Przekazywanie prawdy religijnej wiernym z ambony zajmowało zawsze w kościele katolickim poczesne miejsce. Nie inaczej było w Bolesławcu. Najczęściej stosowaną tutaj formą kaznodziejską była homilia. Wychodząc z perykopy ewangelijnej, która stanowiła główny wątek przemowy, kaznodzieja nawiązywał do sytuacji życiowej zebranych i wyprowadzał pewne wnioski natury moralnej. Tak pojmowane Słowo Boże głoszono z reguły w każdą niedziele i święto podczas wszystkich Mszy Świętych.
Poza homilią nauczanie przybierało postać kazań tematycznych, które głoszono z okazji rekolekcji, misji, odpustów, tridów, Gorzkich Żali, 40-godzinnego nabożeństwa, na nabożeństwach majowych, czerwcowych i październikowych oraz w każdą środę podczas nowenny do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Praktykowano także kazania okolicznościowe, głoszone w czasie uroczystości świętych Pańskich oraz z racji uroczystości parafialnych, takich jak: prymicje, jubileusze, chrzty, pogrzeby, śluby czy bierzmowania.
Kaznodziejstwem zajmowali się zasadniczo miejscowi duszpasterze. Chcąc jednak urozmaicić formę nauczania, zapraszano kaznodziejów z różnych środowisk. Nierzadko z ambony parafialnej rozbrzmiewał głos biskupów wrocławskich w specjalnych kazaniach, bądź w listach pasterskich. Na uwagę zasługuje tu postać biskupa Wincentego Urbana (zm. w grudniu 1983 roku), który w latach 1974-1975 wygłosił w kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy 12 homilii i skierował do wiernych tyle samo listów pasterskich.
Ilość kazań i homilii w latach 1970-1983 przedstawia się niezwykle imponująco, bowiem średnio co roku głoszono ich około sześciuset. Interesująca była także tematyka nauczania. Księga wygłoszonych kazań zawiera duż4 gamę tematów, które jednakże nie odbiegają zasadniczo od zaleceń Episkopatu Polski. Nie sposób wymienić tu wszystkich kazań, stąd też ograniczamy się do przedstawienia ich grup tematycznych. Były to więc kazania: o Trójcy Świętej, chrystologiczne, mariologiczne, eklezjologiczne, dotyczące życia rodzinnego i wychowania religijnego i wreszcie o sakramentach.
Szczególną formą nauczania kaznodziejskiego były rekolekcje i misje święte, ściągające duże grupy słuchaczy. Rekolekcje przygotowywały do spowiedzi, ożywiały życie religijne oraz wprowadzały ład moralny, a przez to stawały się przyczyną odnowy całej wspólnoty. Z tego względu rekolekcje głoszono w parafii każdego roku w okresie Adwentu i Wielkiego Postu, a także przed uroczystą instalacją nowenny do Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w maju 1971 roku.
Pierwsze Misje święte miały być przeprowadzone już w 1970 roku, jednak ze względu na trwający remont kościoła przesunięto je na rok 1974. To niezwykle ważne przedsięwzięcie podjęli redemptoryści w dniach od 14 do 22 września, głosząc nauki dla poszczególnych stanów. Podczas wszystkich konferencji kościół wypełniony był dziećmi, młodzieżą i osobami starszymi. Liczne przystępowanie do sakramentu Pokuty, nawrócenia oraz ponad 14 tysięcy rozdanych Komunii św. wskazują na znaczący owoc misji, który powiększył jeszcze fakt zawarcia ślubu kościelnego przez 8 par, żyjących długie lata bez sakramentu małżeństwa. Na zakończenie ćwiczeń przybył do parafii biskup Wincenty Urban, wygłosił Słowo Boże i poświęcił duży, dębowy krzyż misyjny, który następnie ustawiono na zewnątrz kościoła.
Na zakończenie należy podkreślić, że zwykła działalność kaznodziejska, rekolekcje i Misje głoszone w kościele p. w. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, stały się dla mieszkańców parafii okazją do refleksji oraz miały niemały wpływ na rozwój ich życia religijno-moralnego
Z dziejów miasta. Praca kaznodziejska w parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Bolesławcu w latach 1970-1983
Reklama
Reklama
Reklama