Już dzieci z pierwszej klasy szkoły podstawowej oglądają telewizję do późnej nocy, bez żadnego wyboru i kontroli. Krew, łzy, napady, porwania i gwałty, ludzkie nieszczęście i tortury – to codzienna telewizyjna rzeczywistość. Zdaniem pedagogów telewizja staje się instruktażowym wręcz podręcznikiem przemocy i agresji. Uczy dzieci i młodzież tego, przed czym powinna je chronić. Dzieci mają zdolności do naśladowania. Telewizyjne postacie są sugestywne, dostarczają bodźców, pomysłów i wzorów zachowań, przy czym dla dziecka nie ma większego znaczenia – czy jest to postać realna, czy wykreowana w filmie rysunkowym bądź lalkowym. W niektórych krajach (Włochy, Niemcy) do programów szkolnych wprowadzono naukę o mediach. Jest to sposób na odmitologizowanie TV. Dzieci poznają jej specyfikę, uczą się z niej korzystać i realnie oceniać.
Nie jest obojętne, co dziecko ogląda. Fatalny urok telewizji
Reklama
Reklama
Reklama