Ołobok mimo, iż niewątpliwie był najstarszą jednostką osiedleńczą, to lokację na prawie niemieckim otrzymał dopiero w XV w.
Przez dłuższy czas ze względu na znaczną odległość od bardziej uczęszczanych szlaków handlowych, Ołobok zamieszkały był przede wszystkim przez ludność miejscową, gdy tymczasem pozostałe miejscowości w znacznej części zasiedlane były przez przybyłych na zachód osadników niemieckich.
Podobnie przedstawia się sprawa z Przejęsławiem, który także posiada bardzo odległą formę osadnictwa. Początek tej osady datuje się na XIII w. W początkowym okresie nosiła ona słowiańską nazwę Primisław. Późniejsza nazwa niemiecka tej miejscowości brzmi Prizndorf oraz używana przez pewien czas nazwa Primsdorf. Lokacja na prawie niemieckim nadana została dla tej wsi w XVI w..
W okresie rozbicia ziem polskich poszczególne miejscowości leżące na terenie obecnej gminy Osiecznica, podobnie jak cały Śląsk, uległy powolnemu zniemczeniu. Piastowscy książęta śląscy podporządkowani byli całkowicie królowi czeskiemu. Poszczególni królowie, jak Kazimierz Wielki i Władysław Jagiełło próbowali z powrotem przyłączyć tę krainę do Polski, ale bez powodzenia.
Jednocześnie zaś wobec naporu germańskiego na ziemie śląskie, zauważa się wśród zamieszkałych Słowian poczucie odrębności etnicznej i świadomości narodowej. Zwarte zespoły osiedleńcze Polaków na Dolnym Śląsku, mimo intensywnej germanizacji, pozwoliły przetrwać okres wynaradawiania i jeszcze w początkach naszego stulecia wiele wiosek – mimo zakazów – posługiwało się wyłącznie językiem polskim.
Teren dzisiejszej gminy Osiecznica był bardziej niż inne rejony Dolnego Śląska narażony na germanizację, ze względu na stosunkowo dużą odległość od ziem Państwa Polskiego w tym okresie.
Wiek XIX zastał miejscowości gminy Osiecznica znacznie już uprzemysłowione. Ze względu na słabe gleby ludność imała się innych zajęć, jak rzemiosło, praca w lesie, w nowo otwieranych fabrykach.
W tym okresie rozwija się miejscowość Osiecznica, która powstała znacznie później, niż inne miejscowości gminy. Osiecznica nosząca nazwę Wehrau-Klitschdorf lub też po prostu Neue-Klitschdorf była z początku w zasadzie częścią Kliczkowa.
Zespół osiedleńczy Osiecznica-Kliczków w końcu XIX w. posiadał kilka zakładów produkcyjnych. Istniała tutaj, m.in. dobrze prosperująca papiernia oraz fabryka papy. W związku z bliskością surowca oba zakłady produkowały stosunkowo tanie wytwory i tym samym rozwijały się szybko. Ludność obu miejscowości szybko się zwiększała, przekraczając jeden tysiąc mieszkańców. Biblioteka zamkowa liczyła w owym czasie (według zapisków) ponad 20 tys. tomów.
Podobnie jak Osiecznica-Kliczków rozwijała się Ławszowa, która miała odlewnię żeliwa. Ponadto zamieszkiwali tutaj przede wszystkim robotnicy leśni. Ławszowa nastawiona była na przyjmowanie w okresie prac leśnych dużej ilości pracowników sezonowych, czemu służyły, m.in. dwie restauracje z pokojami gościnnymi. Stałych mieszkańców Ławszowa miała około 1000 osób.
Historia gminy Osiecznica c.d.
Reklama
Reklama
Reklama