O "granicach" parafii Wniebowzięcia NMF w Bolesławcu w latach 1945-1970

Logo gazety „Głos Bolesławca”
fot. Głos Bolesławca Wpis archiwalny – Głos Bolesławca.
istotne.pl 3977 bolesławiec

Reklama

Po drugiej wojnie światowej do parafii p.w. Wniebowzięcia NMP w Bolesławcu należało miasto Bolesławiec oraz następujące miejscowości: Bolesławice, Bożejowice, Chościszowice, Dobra, Godnów, Kruszyn, Kruszynek, Łąka, Otok i Rakowicc. W Bolesławicach korzystano z kościoła filialnego p.w. św. Jakuba Starszego, noszącego aktualne wezwanie Matki Bożej Różańcowej.
Na terenie miasta sprawowano posługi duszpasterskie w domu Sióstr Elżbietanek przy ul. Kubika 4 i w domu sióstr adoratorek przy ul. Świerczewskiego 23. Był również dom zakonny sióstr adoratorek w Łaziskach. Także w Szpitalu Powiatowym w Bolesławcu postarano się o kaplicę, w której przechowywano Najświętszy Sakrament i odpra­wiano Mszę świętą. Niestety, w Szpitalu Psychiatrycznym w Bolesławcu kaplicę stojącą osobno władze kościelne nie zdołały odzyskać. Została zamieniona na warsztat stolarski.
Z Bolesławca obsługiwano początkowo parafię Brzeźnik, do której należały miejscowości: Mierzwin i Zapłocie.
W 1946 roku ks. Andrzej Gromadzki erygował kaplice: w Łące, w domku, gdzie mieścił się dawniej warsztat rzemieślniczy, w Dobrej – w domu prywatnym, w Łaziskach -w dawnej restauracji. Erygował również kaplicę w Mierzwinie – w starej opuszczonej kuźni. Kaplica ta w późniejszych latach była modernizowana prze ks. Władysława Karwackiego – administratora Brzeźnik. Kaplica w Dobrej pod koniec lat siedem­dziesiątych została zlikwidowana. Wszystkie te miejsca służby Bożej w ciągu lat były bardzo pomocne w pracy duszpasterskiej, a inicjatywa i wysiłek ks. Andrzeja Gromadz­kiego osiągnęły zamierzony cel.

Reklama