„Rudolphina I” jest pierwszym z cyklu sześciu koncertów prezentujących dzieła zgromadzone w bibliotece księcia legnickiego Jerzego Rudolfa, będącej jednym z najobszerniejszych zbiorów muzycznych XVII-wiecznej Europy.
Koncerty z cyklu „Rudolphina II” w wykonaniu zespołu Cantores Minores Wratislavienses odbędą się w listopadzie i grudniu 2014 r. we Wrocławiu, Warszawie i Legnicy (23 listopada, godz. 18:00, aula I LO przy placu Klasztornym), prezentować będą wielochórowe motety XVII-wiecznych mistrzów polifonii.
Jerzy Rudolf, najmłodszy syn księcia Joachima Rudolfa brzeskiego i Anny Marii Anhalckiej, urodził się na zamku w Oławie 22 I 1595 r. W marcu 1611 r. postanowiono o podziale księstwa legnicko-brzeskiego pomiędzy dwóch żyjących synów Joachima. Starszy Jan Chrystian został w księstwie brzeskim, młodszy Jerzy Rudolf otrzymał (8 V 1612 r.): Legnicę, Złotoryję, Lubin, Wołów, Grodziec, Prochowice, Wińsko, Wąsosz, Ryczeń, Rudne, Chojnów (od 7 VII 1616 r.).
Studia na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą oraz podróże po krajach Rzeszy, Półwyspie Apenińskim, Szwajcarii i Niderlandach zaszczepiły w księciu potrzebę tworzenia księgozbioru. Swoją bibliotekę czasowo umieścił przy kościele św. Jana w Legnicy, ponieważ trwał remont w pomieszczeniach zamkowych. Gdyby postąpił inaczej, to liczne grabieże zamku w czasie Wojny Trzydziestoletniej unicestwiłyby księgozbiór. Natomiast umieszczenie w kościele uratowało przynajmniej pewną część. Spis dokonany w 1636 r. inwentaryzował 530 woluminów, w tym 55 druków muzycznych. Muzyka stanowiła wielką pasję księcia, ponieważ gromadził najwybitniejszych kompozytorów ówczesnych czasów, takich jak A. Gabreli, O. di Lasso, L. Marenzia, C. Merula, G.P. Palestrina i inni oraz wszystkich kompozytorów śląskich. Niektórych twórców znał osobiście, np. Henryk Schützem z Drezna dedykował mu swoje dzieła. Jerzy Rudolf ze względu na wojnę opuścił Legnicę w 1633 r., później mieszkał w domu książąt legnickich we Wrocławiu. Umarł we Wrocławiu 14 I 1653 r., jednak został pochowany w legnickim kościele pw. św. Jana.
Wrocławscy Kameraliści powstali na bazie chóru kameralnego Cantores Minores Wratislavienses założonego przez Edmunda Kajdasza w 1966 r. W latach 1974-76 chór działał przy Ośrodku Kultury i Sztuki, następnie przy Państwowej Filharmonii we Wrocławiu, zaś od 1979 r. jest samodzielną instytucją kultury, od 1994 r. instytucją Gminy Wrocław. Wrocławscy Kameraliści współpracują z najlepszymi polskimi zespołami muzyki dawnej (Concerto Polacco, Wrocławska Orkiestra Barokowa, Polska Orkiestra XVIII wieku i in.), solistami i dyrygentami (S.-L. Kaakinen, W. Ochman, M. Toporowski, J. T. Adamus, L. Tamminga, P. Esswood i in.) oraz orkiestrami, takimi jak Wratislavia, Leopoldinum, Ricordanza, AUKSO, Śląska Orkiestra Kameralna, Orkiestra Kameralna Filharmonii im. L. Janačka z Ostravy i in., a także z W. Malickim, J. Trelą, R. Gonerą, mistrzem gitary Paco Peňą czy wirtuozem fletni Pana G. Zamphirem.
Do chwili obecnej zespoły instytucji wykonały ponad 2 600 koncertów w całej Europie, a także w Gruzji, Armenii, Azerbejdżanie, Izraelu, Turcji i Meksyku. Oprócz nagrań radiowych (ponad 2 500 minut) zespół ma w swym dorobku 37 płyt, liczne nagrania telewizyjne oraz m.in. 36 występów na festiwalu Wratislavia Cantans i 8 koncertów podczas Gaude Mater w Częstochowie.
Zespół występuje również w składzie zwiększonym do 70 osób pod nazwą Cantores Maiores Wratislavienses. W skład tego zespołu wchodzą byli śpiewacy Cantores Minores Wratislavienses, w tym zawodowi muzycy, wykładowcy Akademii Muzycznej i szkół muzycznych Wrocławia. W 2002 r. zespół ten wystąpił w koncercie galowym z okazji 750-lecia miasta Breda (Holandia), a od roku 2007 występuje corocznie na Festiwalu Pokoleń im. E. Kajdasza na Dolnym Śląsku.
Zespół Ars Cantus powstał w roku 2000 jako grupa wokalna związana z Wrocławskimi Kameralistami, pracująca pod kierownictwem artystycznym Tomasza Dobrzańskiego. Artyści wykonują muzykę dawnych epok od średniowiecza, do wczesnego baroku, a także madrygały, motety i intrady znanego niemieckiego kompozytora Hansa Leo Hasslera. Istotną część repertuaru stanowią muzyczne zabytki Dolnego Śląska sięgające XIV wieku. Artyści zespołu
W 2001 r. na XI Festiwalu Muzyki Dawnej na Zamku Królewskim w Warszawie za wykonanie średniowiecznych pieśni ze zbioru „Carmina Burana” zespół został uhonorowany nagrodą im. Zofii Rayzacherowej „za największą indywidualność artystyczną w dziedzinie muzyki dawnej”. W grudniu 2004 r. koncert Ars Cantus był transmitowany ze Studia S1 do krajów Europejskiej Unii Radiowej (EBU). W roku 2011 zespół otrzymał nagrodę im. Adama Jarzębskiego „dla najlepszego wykonawcy na XX Festiwalu Muzyki Dawnej na Zamku Królewskim w Warszawie za wykonanie programu „Mikołaj z Radomia – opera omnia”. Miłośnicy muzyki dawnej znają zespół z festiwali i koncertów w Polsce, Austrii, Belgii, Czechach, Francji, Niemczech, Słowacji i we Włoszech.
„Rudolphina” została dofinansowana w trybie wieloletnim przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Wydarzenia Kulturalne 2014 r.
Witold Łaszewski