Bolesławiec żegna Henryka Baranowskiego

Henryk Baranowski
fot. Piotr Żak W sobotę, 7 września, o 20:00 w Teatrze Starym odbędzie się pożegnanie związanego z Bolesławcem wybitnego artysty Henryka Baranowskiego.
istotne.pl 0 teatr, witas, henryk baranowski

Reklama

Reżyser filmowy, teatralny, operowy, aktor, poeta i filozof zmarł na raka w wieku 70 lat. Był związany z Bolesławcem, tutaj mieszkał pod koniec lat 50. ubiegłego wieku. W bolesławieckim liceum zdawał maturę. Zygmunt Brusiło przedstawił jego biografię w ostatnim Roczniku Bolesławieckim. Warto się z nią zapoznać pod wieloma względami. Jest napisana od serca i ciekawie, pokazuje wielobarwne losy wybitnego artysty, a jednocześnie jest cząstką naszej lokalnej historii.

Henryk Baranowskipochowany został 12 sierpnia na warszawskich Powązkach. Z inicjatywy Józefiny Witas odbędzie się wieczór poświęcony artyście – w Bolesławcu, w miejscu, które Henryk Baranowski zawsze nazywał domem.

Aby wspominać przyjaciela do Teatru Starego, w sobotę, 7 września przybędą m.in. aktor Jerzy Janeczek (znany z roli Witi w „Samych Swoich”, występował na deskach teatrów we Wrocławiu, Kaliszu, Koszalinie i Warszawie), Jerzy Kalina (polski rzeźbiarz, twórca scenografii teatralnych i filmowych, witraży, filmów animowanych i dokumentalnych, twórca instalacji, jeden z pierwszych performerów w Polsce), Stanisław Szudek (aktor grajacy u Henryka Baranowskiego w Berlinie), Ewa Wojdyłło-Osiatyńska (doktor psychologii i terapeuta uzależnień) oraz Wiktor Osiatyński (polski pisarz i wykładowca, prawnik, a także działacz społeczny)

W programie spotkania wyświetlony zostanie fragment archiwalnego wywiadu z Henrykiem Baranowskim nagranym przez bolesławiecką telewizję, fragment „Dekalogu” Kieślowskiego oraz program poetycki. Wstęp na wydarzenie jest wolny.

Henryk Baranowski – polski reżyser teatralny, telewizyjny i operowy, a także radiowy, scenarzysta i aktor, scenograf. Absolwent Wydziału Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego (1968) oraz Wydziału Reżyserskiego PWST w Warszawie (1973). Jako reżyser debiutował Pokojówkami Geneta w warszawskim Teatrze Ateneum. W latach 1980-1992 założyciel i dyrektor Transformtheater w Berlinie. Do najważniejszych inscenizacji, a wszystkich jest kilkadziesiąt, należą: Dziady w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie (1975), Dzień dobry i do widzenia (1976), Zamek (1976) na podstawie F. Kafki, Peepshow (1992), niezwykle plastyczny Echnaton P. Glassa w Teatrze Wielkim w Łodzi (2000). Laureat licznych nagród, zarówno w kraju, jak i zagranicą, m.in.: nagroda główna za reżyserię Zamku F. Kafki i Puchar Festiwalu Polski Północnej za najlepsze przedstawienie (1976), Pierwsza Nagroda Teatrów Małych Form za Dzień Dobry i Do widzenia A. Fugartha (1976), Nagroda ITI za Popularyzację Polskiej Kultury Teatralnej za Granicą (1991), James Jefferson Award – Chicago 1992 – za najlepsze przedstawienie sezonu 1991/2 za Peepshow G. Tbori, Nagroda Ministra Spraw Zagranicznych za Wybitne Zasługi w Szerzeniu Polskiej Kultury i Sztuki za Granicą (1992), Złota Maska za najlepszą inscenizację i reżyserię i Srebrna Łódka za najlepszy spektakl w sezonie 2000 za Echnatona P. Glassa, Wszechrosyjska Maska Operowa dla najlepszego przedstawienia operowego w Rosji za Życie z idiotą A. Schnittkego (2003) wystawione w Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu.

(informacja: Grażyna Hanaf)

Reklama