W czasie kryzysu gospodarczego sprzed prawie wieku wybudowano 10 domów bliźniaczych na wzór budynków z osiedla w Dobrej. Budynki wznoszono w konstrukcji szachulcowej, obitej deskami, dachy pokrywano papą. Tak prosty sposób konstrukcji gwarantował możliwość wykonania prac budowlanych przez niewykwalifikowanych robotników. Budynek składał się z dwóch mieszkań, które dzieliła ściana przeciwpożarowa. Na parterze znajdował się korytarz, mała izba sypialna, kuchnia oraz pokój dzienny. Na piętrze najczęściej mieściły się dwa kolejne pokoje. Z tyłu domu zlokalizowano komórkę i wygódkę. Powierzchnia działki, na której stał dom, wynosiła ok. 800-1000 m kw. W przydomowym ogródku można było uprawiać warzywa stanowiące dodatkowe źródło pożywienia. Do domów doprowadzono wodę, gaz i elektryczność. Ponieważ teren osiedla był zbyt nisko położony, nie przyłączono kanalizacji, natomiast wybudowano duże szamba zbiorcze.
Osiedle funkcjonowało na zasadzie spółdzielni, w której mieszkańcy zobowiązani byli do samopomocy. Prace murarskie przeprowadziły bolesławieckie firmy budowlane Hermanna Tapperta i Alberta Juhla, a prace ciesielskie – firmy Andreas Gansel Baugeschäft i Bauhütte Bunzlau. Materiały budowlane dostarczyło miasto.
Zabudowa tej części miasta była kontynuowana w kolejnych latach. W 1934 r. wybudowano następne domy przy Auenweg (obecnie ul. Staszica). W 1936 r. wzniesiono również wielorodzinne budynki mieszkalne przy Wiesenweg (obecnie ul. Łąkowa) przeznaczone dla inwalidów wojennych. W ramach rozwoju północnej części miasta, zamieszkałej przez robotników, powstało jeszcze kilka nowych ulic, w tym Grenzweg (obecnie ul. Graniczna) i An der Schanze (obecnie ul. Wałowa). W tym samym okresie pojawiła się również zabudowa ronda przy Blatterbauerstraße (obecnie ul. Góralska).
Historia osiedla robotniczego