Barbara Smoleńska, szefowa bolesławieckiego Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich i nauczycielka w Zespole Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych im. mjra Henryka Sucharskiego w Bolesławcu:
Zawieźliśmy ok. 800 szt. kartek z życzeniami świątecznymi (były również życzenia w języku ukraińskim), 90 paczek dla rodzin z polskimi korzeniami, ok. 1000 szt. czekolad dla dzieci oraz dwa kartony przyborów szkolnych. Tak dużą liczbę kartek świątecznych, słodyczy i przyborów szkolnych otrzymaliśmy od młodzieży oraz dzieci ze szkół i przedszkoli z Bolesławca, Gromadki, Osłej, Raciborowic i Kruszyna.
Wszystkim serdecznie dziękujemy, bo dzięki tak dużej liczbie dobrych serc mogliśmy przekazać życzenia i drobne upominki dla dzieci i młodzieży z trzech zbaraskich szkół i szkoły w Sieniawie (porządkujemy tam cmentarz) oraz dla parafian kościoła rzymskokatolickiego pw. Świętego Antoniego w Zbarażu. Pojechaliśmy również z życzeniami i paczką świąteczną do wsi Stryjówka, do rodziny bolesławianina – pana Józefa Pokładka.
Szczególne podziękowania za wsparcie w przygotowaniu wyjazdu świątecznego organizatorzy składają:
- uczniom i nauczycielom Szkół Podstawowych nr 1, 2, 5 w Bolesławcu; Szkół Podstawowych w: Raciborowicach, Osłej, Gromadce, Kruszynie; Zespołu Szkół Budowlanych i Zespołu Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych
- dzieciom i ich rodzicom z Przedszkola nr 1, 3, 7 oraz Przedszkola Jacek i Agatka
- Bibliotece Pedagogicznej, PCK, ZHP, Sekcji Emerytów i Rencistów ZNP, TMLiKPW
- panu Mirosławowi Seneszynowi i wszystkim, którzy chociaż w najmniejszym stopniu pomogli przygotować prezenty dla mieszkańców miasta partnerskiego – Zbaraża.
Wyjazd zorganizowała Barbara Smoleńska. W skład delegacji weszli uczniowie: Kornelia Faryniarz (4TE), Klaudia Kozłowska (2BSZ), Paweł Rzeźwicki (2BSZ) oraz kierowca Leon Smoleński. Pozostali członkowie delegacji to Bogdan Mazurkiewicz, Dorota Mazurkiewicz i Tomasz Sadowski, którzy przylecieli na Ukrainę samolotem.
Organizatorka wyjazdu:
Wszyscy mieszkali u zaprzyjaźnionych rodzin, każdy w innym domu. Wspólnie spędzony czas z kolegami i koleżankami ze Zbaraża spowodował, że młodzież bardzo się zaprzyjaźniła. I miło było patrzeć, jak trudno było się im rozstać. Długo jeszcze podczas podróży powrotnej wspominali mile i pożytecznie spędzony czas w Zbarażu.