– Powiedziałem Szymonowi, że tylko patrzeć, jak ujrzymy go na czerwonym dywanie w Hollywood. Film „Szach”, który zrobił ten czternastolatek, jest znakomity – mówił Grzegorz Szczepaniak, dyrektor organizującego te warsztaty Legnickiego Centrum Kultury, bardzo trafnie wyrażając opinię także innych widzów.
Podczas Gali Festiwalowej w kinie Piast potyczki czarnych i białych figur zebrały wielkie brawa. – Jury podjęło decyzję o przyznaniu Grand Prix „Szachowi” jednogłośnie – ujawniła Aniela Lubieniecka, reżyserka, scenografka i animatorka, która zasiadała w jury 22 LAF. Za to sam autor filmu, który na warsztaty do Legnicy przyjechał aż z Białowieży, wyglądał na szczerze zaskoczonego.
– Naprawdę nie spodziewałem się tej nagrody – cieszył się Szymon Ruczyński. Jak sam powiedział, animacja interesuje go od pewnego czasu. I choć ma dopiero 14 lat, tworzenie etiud animowanych na domowym komputerze jest zajęciem, które bardzo lubi. – Przygotowuję animacje w domu, dla siebie. A tu taka nagroda za film zrobiony na warsztatach. To Grand Prix jest zdecydowanie najważniejszym trofeum, jakie kiedykolwiek dostałem – uśmiechał się sympatyczny nastolatek.
Słowa uznania należą się wszystkim uczestnikom 22 Legnickiej Akademii Filmowej. Aż 45 młodych filmowców przybyło z wielu miast kraju. To często małe jeszcze dzieci, które przez 10 dni w pocie czoła pracowały nad swoimi filmami. Efekty ich pracy były naprawdę ujmujące.
– Jestem tu trzeci raz i muszę przyznać, że poziom tegorocznych filmów był najwyższy – powiedział do młodych filmowców Marcin Giżycki, reżyser, historyk filmu i krytyk filmowy, przewodniczący jury 22 LAF, dodając: – Każdy z was jest zwycięzcą tego festiwalu. To, że wymyśliliście tak ciekawe filmy, że zdążyliście je zrealizować, jest naprawdę wielkim zwycięstwem.
Nagrodę Specjalną LAF otrzymali podopieczni Warsztatów Terapii Zajęciowej Caritas w Legnicy. Od lat udowadniają oni, że animacja nie wyznacza żadnych granic. Robią naprawdę dobre, pogodne filmy pod okiem Stanisława Lenartowicza, znakomitego filmowca, współtwórcy polskiej wersji „Ulicy Sezamkowej”, który dzięki swojej cierpliwości i mądrości od lat jest ulubionym wykładowcą uczestników Legnickiej Akademii Filmowej.
– Każdego roku myślę, że chyba nie będę miał już sił, aby jechać do Legnicy. Ale potem uświadamiam sobie, że jak nie pojadę, to będę okropnie żałował, bo tu naprawdę jest super! – uśmiecha się pan Stanisław.
LCK/UM Legnica/ii