Mówiło się o nim: jeden z najbardziej oryginalnych polskich poetów powojennych. Poeta przeklęty, dekadent, buntownik, alkoholik, socjopata. Niezwykle utalentowany. Już w szkole średniej tłumaczył wiersze poetów niemieckich i angielskich. Jednocześnie zmagał się z chorobą psychiczną. Dokonywał samookaleczeń, odkręcał gaz, łykał tabletki. Zmarł samobójczą śmiercią w 1971 r., w wieku zaledwie 26 lat. Rafał Wojaczek miał wówczas na koncie jedynie dwa wydane tomiki poezji: "Sezon" i "Inną bajkę". Dwa kolejne, "Którego nie było" i "Nie skończona krucjata", ukazały sie rok po jego tragicznym odejściu.
Jego rodzice byli filologami, absolwentami Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wojaczek również rozpoczął studia w Krakowie. Wytrzymał jednak tylko jeden semestr. Wierzył, że jest kolejną inkarnacją genialnego francuskiego poety i skandalisty – Arthura Rimbauda. Napisał nawet wiersz "Ja, Rimbaud". Trudno orzec, ile było w tym prowokacji i poetycznej kreacji, a ile prawdy. W jego poezji wyraźnie widoczna była fascynacja śmiercią, brzydotą i cielesnością. Niemniej swoim częstokroć brutalnym tekstom nadawał formy naprawdę kunsztowne. Świetnie sportretował go Lech Majewski w filmie "Wojaczek", w którym tytułową rolę zagrał inny polski poeta – Krzysztof Siwczyk. Projekcją tego właśnie obrazu rozpocznie się sobotni wieczór w klubie Pegaz.
Program rozpocznie się o 17:00.
(informacja GA)