Osiecznica. Historia gminy

Logo gazety „Głos Bolesławca”
fot. Głos Bolesławca Wpis archiwalny – Głos Bolesławca.
istotne.pl 3977 bolesławiec

Reklama

(Przedruk z kwartalnika. We wstępie Redakcja zaznacza, że jest to początek cyklu artykułów dotyczących dziejów gminy, które opracował p. Bazyli Mulek. To rodzaj kroniki dziejów ziem, które zamieszkujemy. Dwie części tej kroniki zostały nagrodzone: w 1948 roku – II nagroda ogólnopolska w konkursie Centralnego Związku GS "SCH" pt. "Udział kombatantów w rozwoju spółdzielczości wiejskiej", w r. 1950 powiatowa nagroda – "Rozwój oświaty". Łza się w oku kręci: w b. mieście powiatowym Bolesławcu utytułowani "uczeni znawcy przedmiotu" wyżej stawiają "wojnę partyjną na dole" od dokumentowania lokalnej historii, toteż Bolesławiec wciąż czeka na monografię swoich Tacytów i Długoszów...).
Gmina Osiecznica położona jest na obszarze kompleksu leśnego Borów Dolnośląskich, a ściślej mówiąc, w zachodniej części tegoż kompleksu, tzn. w Puszczy Bolesławiecko-Zgorzeleckiej. Obszar ten, mimo iż w chwili obecnej słabo zaludniony – ma wyjątkowo długą historię osadnictwa.
Pierwsze pisane źródła odnoszące się do miejscowości obecnie znajdujących się w dzisiejszych granicach gminy Osiecznica, jest wynikiem XIX-wiecznych opracowań historyków niemieckich – dotyczą XIII wieku. W owym czasie istniały już takie miejscowości jak: Ołobik, Osaieczow, Ławszowa, Kliczków i Parowa. Charakterystyczne jest, iż ze względu na strategiczne położenie tych miejscowości, już od zarania były one obwarowane,
Ludnością rodzimą zamieszkującą te tereny w początkach naszego tysiąclecia było słowiańskie plemię Bobrzan, jak wszystkie ludy tego rejonu opierające swą odrębność w wierzeniach animistycznych, różnych dla poszczególnych plemion. Bezpośrednio ludność zamieszkująca obszar obecnej gminy Osiecznica utrzymywała kontakty handlowe i kulturowe z innymi zbiorowościami słowiańskimi, zamieszkującymi obecny obszar Dolnego Śląska, a mianowicie Ślężanami, Trzebowianami, Dziadoszanami oraz Lubuszanami zamieszkującymi obecnie Ziemię Lubuską.
W okresie wczesnośredniowiecznym istniała już pierwsza miejscowość na terenie gminy, położona w okolicach dzisiejszej wsi Ołobok. Jak wynika z późniejszych kronik – już około roku 800 naszej ery na terenie Ołoboku istniała pogańska świątynia boga, którego zwano Milibogiem. Używano również nazwy Mola Pocca, Mulibog, lecz wydaje się, że są to nazwy zniekształcone przez historyków niemieckich. Tak więc miejscowość Ołobok była przed kilkunastoma wiekami miejscem kultowym Słowian zamieszkujących okolice dzisiejszego Bolesławca. Miało to niewątpliwie niezwykle doniosłe znaczenie dla rozwoju tej i okolicznych osad – jak Parowa czy chociażby Kliczków.
W okresie kształtowania się pierwszych państw słowiańskich obszar obecnej gminy Osiecznica wchodził prawdopodobnie w zakres wpływów Państwa Morawskiego, chociaż nie był – jak się wydaje – pod jego bezpośrednim zwierzchnictwem ze względu na niedostępność obszarów tego rejonu – niedostępna puszcza i mokradła. Oczywiście trzeba tu podkreślić, że już w owym czasie istniały w tym rejonie szlaki drogowe, ale były one nieliczne i stosunkowo łatwe do obrony przed ewentualnymi niepożądanymi przybyszami, którzy chcieli tu wjechać.
W początkowym okresie kształtowania się państwowości polskiej rejonu Bolesławca – a w tym i obszar gminy Osiecznica – wszedł w skład państwa Mieszka I. Trzeba jednak pamiętać, że były to krańce państwa Mieszka, stąd też życie tu w zasadzie toczyło się bez ingerencji władzy książęcej. Jednak z drugiej strony mieszkańcy tych okolic narażeni byli na ciągłe najazdy wrogich plemion z zachodu oraz możnowładców niemieckich, którym zależało na zagarnięciu tych ziem pod swoje panowanie.
Ośrodki osiedleńcze na terenie dzisiejszej gminy Osiecznica leżały nieomal na samej granicy polsko-połabskiej i należały do kasztelanii bolesławieckiej. Kasztelania ta stanowiła jeden z głównych punktów obronnych w tym rejonie. Wokół poszczególnych osad ludność budowała system wałów drewniano-ziemnych, których pozostałości w postaci ciągnących się wzniesień można zaobserwować w pobliżu niektórych wsi gminy, między innymi w Ławszowej.
W okresie wczesnofeudalnym nad zachodnią granicą państwa polskiego powstał silny system fortyfikacji, które przebiegały na Odrze, stworzono szereg pomocniczych punktów obronnych, do których należały m.in. fortyfikacje nad Nysą Łużycką, Bobrem i Kwisą. Pozostałości tych fortyfikacji pozostały w rejonie Kliczkowa i nazywane są przez miejscową ludność "Wałami Chrobrego". Jak wynika z późniejszych zapisków – wały fortyfikacyjne w rejonie Kliczkowa sypane były na rozkaz Mieszka I, a później zostały wzmocnione przez Bolesława Chrobrego. Od skuteczności tego systemu obrony zależały losy państwa polskiego u zarania jego istnienia."

Reklama