Potrzeby w tej dziedzinie były zawsze wielkie, zwłaszcza w pierwszych latach po wyzwoleniu, kiedy kapłanów było mało, a parafia była rozległa. Parafia posiada kościół parafialny gdzie początkowo odprawiano trzy Msze Św., oprócz tego dojeżdżano do kaplicy w Bożejowicach, w Łaziskach, do kościoła w Bolesławicach, Brzeźniku oraz do kaplicy w Łące. Również w Szpitalu powiatowym w kaplicy odprawiano Mszę św. z kazaniem.
W początkowych latach po wyzwoleniu było zaledwie 2-3 kapłanów. Wtedy w ogóle duszpasterzowanie było problemem. W miarę upływu lat kapłanów przybywało. W 1970 roku na tym samym terenie pracowało w duszpasterstwie dziewięciu księży, ale jednocześnie przybywało tam wiernych.
W parafii nie prowadzono księgi wygłoszonych kazań (z wyjątkiem lat 1959-1960), niemniej na podstawie księgi ogłoszeń można stwierdzić, że najczęściej głoszono homilie związane z niedzielną perykopą ewangeliczną. Przez szereg lat po wojnie głoszono kazania o tematyce katechizmowej. W miarę zmian liturgicznych wprowadzano wiernych w kolejnych naukach w liturgię Mszy Św., Słowo Boże głoszono we wszystkie niedziele i święta w czasie wszystkich Mszy Św. Okolicznościowe kazania głoszono w święta Pańskie, Maryjne, w uroczystości Świętych, w czasie 40.godzinnych nabożeństw, triduów itd. Wygłoszono szereg kazań w czasie odpustów, jubileuszów, prymicji, pogrzebów i ślubów.
Specjalną troską otoczono bractwa Różańca św. W każdą pierwszą niedzielę w czasie zmian tajemnic różańcowych – dla mężczyzn po sumie, a dla niewiast po nieszporach głoszono nauki. Od roku 1956 każdej środy w czasie Nowenny do Matki Bożej Nieustającej Pomocy głoszono nauki o tematyce maryjnej. Od 1968 roku w drugą niedzielę miesiąca po nieszporach kierowano Słowo do Pań z Koła Nocnej Adoracji.
Kazania głosili duszpasterze zajęci stale w parafii: proboszcz i wikariusze. Zapraszano często do głoszenia Słowa Bożego kapłanów z innych miejscowości, a szczególnie z Wrocławia. Na ambonie parafialnej pojawiali się często biskupi wrocławscy. Zapraszano również kapłanów do głoszenia konferencji specjalistycznych, np. dotyczących wychowania katolickiego.
Wierni parafii bolesławieckiej chętnie słuchali Słowa Bożego niezależnie od tego, czy głosił je kapłan mniej lub bardziej utalentowany. Kazania często określano "Słowem Bożym". Tym bardziej zasługiwały one na tę nazwę, im więcej zawierały treści zaczerpniętej z Pisma św. Nawiasem mówiąc, czerpanie treści kazań ze źródeł biblijnych, jest obowiązkiem każdego duszpasterza.
Po wojnie przygotowywanie kazań nie było sprawą łatwą z powodu braku opracowań homiletycznych. Podstawowym źródłem było Pismo św. Później pojawiały się także inne pomoce. Były to: kwartalnik "Współczesna Ambona" redagowana w Kielcach oraz miesięcznik "Biblioteka Kaznodziejska" wydawany w Poznaniu. Były jednakże znaczne trudności związane z nabyciem tych pomocy. Kaznodzieje korzystali również z czasopism: "Przewodnik katolicki", "Tygodnik Powszechny", "Gość Niedzielny", "Homo Dei" i "Ateneum Kapłańskie". Dużą pomoc dawały także maszynopisy, np. "Zeszyty Apologetyczne", wydawane przez Komisję Duszpasterską Episkopatu.
Kościół w Bolesławcu jest duży, stąd były trudności w objęciu głosem naturalnym wszystkich słuchaczy. Dlatego trzeba było zainstalować głośniki, a w latach 1968-1970 sprawiono nowa instalację głośnikową.
Odnośnie tematyki kazań mamy brak dokładnych danych za lata 1945 do 1951. Na podstawie ksiąg ogłoszeń oraz księgi kazań za lata 1959-1960 możemy stwierdzić, że głoszono kazania zgodnie z poleceniem episkopatu Polskiego. Od 1952 do 1956 roku stosowano tematykę według tzw. katechezy zsynchronizowanej. Polegała ona na tym, że w każdą niedzielę na wszystkich Mszach św. głoszono kazania katechizmowe na ten sam temat – na trzech poziomach: dla dorosłych, młodzieży i dzieci. W tym czasie omówiono całość nauki wiary i moralności chrześcijańskiej oraz zasadnicze wydarzenia w dziejach Kościoła powszechnego w Polsce.
Tematyka kazań w latach 1957-1966 była szczegółowym omówieniem programu Wielkiej Nowenny przed Tysiącleciem Chrześcijaństwa w Polsce. Rok 1967 był poświęcony Odnowie Soborowej. Z ambony zaznajamiano wiernych z dekretami Soboru Watykańskiego II. W 1968 roku omawiano temat: Msza św. szkołą życia z Jezusem i Maryją. Obejmował on: ogólne wprowadzenie w Ofiarę Mszy św. i niektóre zagadnienia liturgii, liturgię Ofiary Eucharystycznej, liturgię Eucharystyczną jako wymianę daru miłości, liturgię Słowa jako dialogu człowieka z Bogiem. W pierwszą niedzielę Adwentu 1969 roku rozpoczęto, zgodnie z planem wprowadzonym przez
Episkopat czteroletni cykl (1969-1972), którego pierwszy rok, 1969, obejmował problematykę: Chrystus osobowy i mistyczny. Oprócz tematyki objętej planem episkopatu przy różnych okazjach omawiano w ciągu lat zagadnienia, które narzucały aktualne potrzeby parafian oraz bieżące wydarzenia takie jak: Sobór Watykański II, historia soborów, zmiany liturgiczne, kultura audiowizualna, podróże papieża Pawła VI oraz encykliki o celibacie "Populorum progressio" i "Humanae vitae".
Z dziejów miasta. Katechizacja w parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Bolesławcu w latach 1945-1970
Reklama
Reklama
Reklama