Z dziejów miasta. Odbudowa świątyni pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i początki działalności duszpasterskiej w latach 1968-72

Reklama

Gdy dnia 11 czerwca 1968 roku przekazano katolikom w Bolesławcu kościół protestancki przy Placu Zamkowym okazało się, że był on zniszczony w około 70 procentach. Pozostały praktycznie w całości tylko mury i stojąca obok wieża. Brakowało drzwi i okien, tynki wewnętrzne i zewnętrzne były zniszczone w 70 procentach, więźba dachowa wraz z belkowaniem w 35 procentach, ściany na skutek przecieków w kilku miejscach posiadały ubytki sięgające 40 procent, a podłogi, instalacja elektryczna i odgromowa oraz wystrój wnętrza uległy całkowitemu zniszczeniu.
Jednakże z ogromnym zaangażowaniem i ofiarnością przystąpiono do prac remontowych. Trwały one od świtu do pierwszej, a często jeszcze do późniejszych godzin nocnych. Roboty wykonywano jednocześnie wewnątrz i na zewnątrz kościoła. Ks. kanonik Edward Bober był zawsze obecny wśród pracujących, zachęcając ich do pracy nie tylko słowem, ale bardzo często własnym przykładem. Przebierał się bowiem w ubranie robocze i razem z robotnikami wykonywał nieraz najcięższe prace.
Po ukończeniu zasadniczych, wstępnych robót, dnia 23 grudnia 1969 roku dokonano komisyjnego odbioru remontowanej świątyni. W sporządzonym protokole stwierdzono, że zagrożenie bezpieczeństwa i zdrowia publicznego nie występuje. Na mocy tego orzeczenia udostępniono kościół do użytku wiernych, gdzie następnego dnia Mszą świętą – Pasterką zainaugurowano pracę duszpasterską.
Kolejne dni przynosiły nowe wydarzenia. Z dniem 1 stycznia 1970 roku ks. Bober został odwołany przez Kurię Arcybiskupią ze stanowiska wikariusza kooperatora w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i ustanowiony rektorem kościoła p.w. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, przy którym ustanowiono jednocześnie samodzielny ośrodek duszpasterski. Granicę między parafią macierzystą, a nowym ośrodkiem stanowiły ulice: Kościuszki, Dzierżyńskiego, Rynek do ul. Kutuzowa, Komuny Paryskiej i Armii Ludowej. Również Bożejowice, Otok, Rakowice i Łąka zostały przyłączone do tego ośrodka. Do pomocy w pracy duszpasterskiej Kuria we Wrocławiu skierowała dwóch wikariuszy: ks. Stanisława Miętusa i ks. Franciszka Oparę. Ks. Miętus zamieszkał u sióstr adoratorek przy ul. Zgorzeleckiej, a ks. Opara i ks. rektor w zakrystii remontowanego kościoła.
Tymczasem dalsze prace przy odbudowie kościoła postępowały nadal w szybkim tempie. Wewnątrz zrobiono nowe balkony, dokonując całkowitej wymiany starego drewna. W obydwu nawach bocznych wykonano nowe sufity i podsufitki, wymieniono osiem zniszczonych słupów nośnych, podtrzymujących sklepienie naw bocznych, nawy głównej i całego dachu. W wyodrębnionej części kościoła wybudowano pomieszczenie przeznaczone na kancelarię parafialną oraz pokoje mieszkalne. Doprowadzono instalację elektryczną, wodno-kanalizacyjną i gazową. Wprawiono nowe okna, drzwi i podłogi, a także założono centralne ogrzewanie. Zbudowano i wyposażono trzy sale katechetyczne, po czym cały kościół został otynkowany i pobiałkowany. Podczas remontu codziennie odprawiane były nabożeństwa. Prowizoryczny ołtarz wędrował wtedy po całym wnętrzu, przenoszony równolegle z postępem prac w kościele.
Ogrom włożonego trudu sprawił, że dnia 18 kwietnia 1971 roku arcybiskup Bolesław Kominek mógł dokonać poświęcenia kościoła. Podczas uroczystości, w wypełnionej po brzegi przez wiernych świątyni, abp Kominek podkreślił potrzebę powstawania nowych kościołów, a także wyraził podziękowanie wiernym i ks. Edwardowi Boberowi za dzieło odbudowy. W tym miejscu wypada jeszcze dodać, że ks. Bober z dniem 25 października 1971 roku otrzymał prałaturę od Stolicy Apostolskiej, która w ten sposób nagrodziła jego trud i zaangażowanie.
Niedługo też trzeba było czekać na erekcję nowej parafii. Utworzona przez Kurię wrocławską z dniem 1 lipca 1972 roku, przybrała wezwanie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Do parafii dołączono wówczas jeszcze ulice: Nowotki, Wybickiego, Krasickiego, Drzymały, drugą stronę ulicy Kubika i jedną stronę ul. Karola Miarki. Administratorem tej parafii został dotychczasowy rektor kościoła, ks. prałat mgr Edward Bober.

Reklama