Z dziejów miasta. Z prac Rady Miejskiej

Reklama

...w przeszłości
Ciekawą inicjatywę podjęła Rada Miasta w roku 1755. Rozpoczęto obsadzanie ulic i placów miasta drzewami morwowymi jak wiadomo będącymi głównym pożywieniem jedwabników. Miastu chodziło o zwiększenie surowca do produkcji jedwabiu. Czy był on produkowany na miejscu czy eksportowany nie wiemy. W tym samym roku rozpoczęto budowę domu sierot i domu starców. W 1760 r w Domu Sierot założono drukarnię. Drukarz Christian Wilhelm Reimers osiedlił się w Bolesławcu i mieszkał tu 32 lata. Dwie prasy drukarskie pozwalały również na druk książek. W 1761r w budynku domu sierot została założona biblioteka -150 woluminów w tym część pochodząca ze zbiórki społecznej i darowizn. W 1788 r w drukarni wydano pierwszą kronikę Bolesławca. Niewątpliwie ważnym wydarzeniem było otwarcie w 1784 teatru marionetek na Dolnym Przedmieściu (dziś ul. Zgorzelecka). Teatrzyk posiadał scenę obrotową i działał do roku 1797. Początek XIX w zaczął się dla Bolesławca wydarzeniem wartym odnotowania. W 1801 odbyła się Konferencja Loży Masońskiej Św. Jana.
Masoneria (Wolnomularstwo) działała w Bolesławcu do roku 1885 Została decyzją Rady roz wiązana a budynek przyjęty przez miasto. Również warto odnotować, że w Bolesławcu gościli znani Polacy. W 1804 17-18 X. przebywał w Bolesławcu Stanisław Staszic. A w 1808 Księżna Izabela Czartoryska i Leon Dembowski – ojciec późniejszego przywódcy powstania krakowskiego w 1846 r. Czasom napoleońskim w Bolesławcu warto będzie poświęcić osobny rozdział. Pozostawiły one po sobie ślady, widoczne do dzisiaj.
Rada Miejska nadal podejmuje działania w ważnych dziedzinach. Od 1815 r zmienia się poważnie status miasta Bolesławca. W tym roku w okręgu rejencyjnym w Legnicy powstaje 11 powiatów w tym powiat Bolesławiecki. Wzrosła więc ranga miasta i powstały większe możliwości jako centrum powiatowe.
Już w 1816 r w mieście założono szkołę zawodową i seminarium nauczycielskie, w którym nauka trwała najpierw 2, a później 3 lata. Kształcono nauczycieli dla potrzeb szkół wiejskich powiatu. W 1820 r miasto pozwoliło sobie na założenie pomp ulicznych. W 1823 Rada podjęła decyzję o budowie Arsenału, który później został przemianowany na teatr miejski, (dziś teatr MDK). W 1823 r podjęto zakrojone na szeroką skalę prace porządkowe wokół starego miasta. Najważniejszą decyzją było zasypanie fosy i stawu zamkowego (dziś ulica Piastowska i Górne Młyny). Problemy opieki nad starcami i bezdomnymi były już wtedy widziane przez Radę Miasta. W 1829 rozpoczęto budowę domu starców i rencistów. (Dziś mieści się tam klasztor przy ul. Zgorzeleckiej). W 1835 r gościem Bolesławca był król ryderyk Wilhelm III co niewątpliwie nadwyrężyło budżet Rady Miejskiej.
W połowie XIX w wejście do Europy jak byśmy to dziś określili to połączenie kolejowe miasta z innymi ośrodkami. Bolesławiec stosunkowo wcześnie otrzymał połączenia kolejowe już w 1843 r z Wrocławiem, Legnicą, Żarami i Gubinem (1846) a po oddaniu wiaduktu na Bobrze (1846) także z Węglińcem, Zgorzelcem i Dreznem. Powiatowy charakter miasta zmusza Radę Miejską do budowy obiektów administracyjnych i oświatowych. W 1849 r miasto wykupuje kamienice przy ul. Lwóweckiej na siedzibę Sądu Powiatowego (dziś Zespół Szkół Zawodowych przy ul. K. Paryskiej). W 1857 rozpoczyna się budowa zakładu kąpielowo-uzdrowiskowego (przy dzisiejszej ul. Prusa).
W 1861 roku rozpoczyna się budowa budynku gimnazjum powiatowego (dziś gmach Sądu Rejonowego). Potrzeby bogatego mieszczaństwa zostały zaspokojone otwarciem w 1862 roku słynnej w mieście restauracji "ODEON" (dziś budynek Zodiaku).
Staraniem Rady Miasta w 1860 oddano do użytku Zakłady Gazownicze. Było to wydarzenie o znaczeniu zarówno przemysłowym jak i społecznym.
W 1872 roku miasto podejmuje duży wysiłek rozpoczynając budowę jednego z największych na Śląsku szpitali dla umysłowo chorych.
Godnym uwagi jest ukazanie się w 1881 roku pierwszego numeru bolesławieckiego -miesięcznika wydawanego przez Niezależny Śląski Związek Włościański. W 1900 roku Bolesławiec liczył 14.500 mieszkańców. Wchodziw trudny XX wiek.

Reklama