Muzeum Ceramiki znajduje się w budynku, w którym przed wojną znajdowały się zbiory Muzeum Miejskiego. Przedwojenne Muzeum zawierało ogromne zbiory obrazujące historię, Kulturę duchową i materialną regionu bolesławieckiego. Uroku wystawie dodawała jej lokalizacja w starym bastionie, zbudowanym w latach 1479/80, gdzie było siedem sal wystawowych. Bilety kosztowały 1 lub 2 marki, w zależności od czasu zwiedzania.
Z pierwszymi eksponatami zwiedzający spotykał się już na klatce schodowej, którą ozdabiały obrazy, mapy, stara broń oraz zegar z końca XVIII w. W 1909 roku do Muzeum przeniesiony został Wielki Garniec mistrza Joppego, zniszczony, niestety w 1945 roku. Ciekawym zabytkiem był zegar zakupiony w Polsce, a wykonany w latach 1781-97 przez mistrza stolarskiego Hermanna Jacoba. Przyozdobił on swe dzieło ruchomymi scenami z drogi krzyżowej. Z obrazów znajdujących się w poszczególnych salach wypada wymienić: kopie obrazu Brtholomeusa Strobela, przedstawiającego Martina Opitza, dwa kolejne obrazy Maxa Hoehne, cenionego malarza niemieckiego, kopie obrazu Gustawa Freitaga "Die Kinder Bunzlaus" (oryginał znajduje się w Monachium), tematem którego był odwrót żołnierzy po bitwie pod Budziszynem (22 maja 1813 r.); portrety Fryderyka Wilhelma IV, a także Goethego.
W zbiorach Muzeum znajdowało się wiele cennych dokumentów o unikatowej wartości: autografy Martina Opitza (1597-1639). Andreasa Tscheminga (1611-1659), rektora Salomona Gessnera (1559-1605), sześć dokumentów z lat 1433-52, 20 dokumentów z XVII i XVIII wieku.
Odmienny wystrój miały inne sale. Na piętrze znajdowała się "izba chłopska", przypominająca wystrojem typową wieśniaczą chatę. Meble z 1831 roku podarowała Anna Zuzanna Pohl z Gierałtowa. Uroku sali dodawało łoże z baldachimem, stół z wizerunkiem młynarki z 1789 roku kołyska z 1784 r., a także cały zestaw naczyń, łyżek, talerzy i szkieł.
Najwięcej miejsca w Muzeum poświęcono ceramice. Najstarszymi eksponatami były: dwie rury pochodzenia rzymskiego z Bawarii, około 200 naczyń znalezionych w grodziskach słowiańskich rejonu Bolesławca, oraz dwa garnki bolesławieckie z XIII-XIV wieku. Reszta zbiorów ceramicznych pokrywa się z obecnymi eksponatami. Do najstarszych eksponatów należały: toporki, groty, urny i kości ze stanowisk archeologicznych z Bolesławie, Golnie, Ołdrzychowa i Warty.
Trudno wymienić wszystkie zabytki ze zbiorów przedwojen-nych. Z bardziej charakterystycznych wypada ująć: sukno z przedstawieniem zaćmienia Słońca z 7 czerwca 1761 roku, miski z cyny mistrza bolesławieckiego Józefa Bendlera (1813-1876), 50 centymetrowy model pomnika Kutuzowa, model statku szkolnego "Albatros", odlew dzwonu z Ławszowej z 1773 roku, waga do złota, tablica z napisem "Leśnictwo Bolesławiec", skrzynia z 1675 r., popiersie kobiety z 1680 roku, oraz naczynia z miedzi i brązu. Niestety, nie było w Muzeum żadnych sreber, złota czy innych drogich rzeczy. Nie zmienia to faktu, że do dzisiaj mówi się o "skarbach" znajdujących się w zbiorach bolesławieckiego muzeum.
Od redakcji:
Jest szansa, aby reaktywować Muzeum Miejskie w obiekcie b. Muzeum Kutuzowa. Apelujemy do posiadaczy staroci, pamiątek, dokumentów, itp. nawiązujących do historii (nawet nowszej) miasta o kontaktowanie się z Muzeum Ceramiki, TMB lub redakcją "Głosu".
Ze zbiorów muzeum miejskiego przed wojną
Reklama
Reklama
Reklama