Bolesławiec na początku XX w. został połączony z mniejszymi miejscowościami powiatu linią kolejową. Było to uzupełnienie państwowej kolei, która została zbudowana w naszym mieście w połowie XIX w. W 1906 r. powstało połączenie z dworca Bolesławiec Wschód do Nowej Wsi Grodziskiej, a w 1913 r. – do Modły.
Na początku 1912 r. zrodziła się idea budowy połączenia kolejowego z Bolesławca do Modły. Początek trasy rozpoczynał się na dworcu w Bolesławcu Wschodnim, następnie biegł poprzez Chościszowice, Kraśnik Dolny, Dąbrowę Bolesławiecką, Golnice, Trzebień, Karczmarkę, Borówki, Grodzanowice, Gromadkę do stacji docelowej w Modle.
Uroczyste otwarcie linii nastąpiło 20 grudnia 1913 r. Ciekawostką jest to, że linia w Trzebieniu skręcała o 90 stopni w kierunku Modły. Było to dość nietypowe rozwiązanie, ponieważ większość dróg kolejowych jest ułożona w linii prostej. Wpływ na taki wybór szlaku miały względy lokalizacyjne i niezrealizowany projekt budowy połączenia kolejowego z Trzebienia do Szprotawy. Łączna długość linii wynosiła 31 km 200 metrów. Głównym założeniem przedsięwzięcia były: transport towarów, drewna z rozległych lasów i przewóz osób.
Początkowo przedsięwzięcie nie przynosiło zbyt dużych zysków, ale w latach 20., na skutek rozwoju przemysłu w Bolesławcu, wzrosło zapotrzebowanie na pracowników, a to wpłynęło na wzrost pasażerów korzystających z przewozów.
Linia w okresie II wojny światowej nie ucierpiała znacząco. W 1945 r. została przejęta przez PKP. Do 1961 r. odbywał się regularny ruch pasażerski na trasie, a do końca XX w. się ruch towarowy. Obecnie szlak kolejowy nie istnieje, a my możemy podziwiać architekturę i świetność dawnych dworców na zachowanych kartach pocztowych.
Sebastian Zielonka – historyk, absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego. Specjalizacja: archiwistyka i dokumentalistyka konserwatorska. Interesuje się historią regionu i życia społecznego Europejczyków w XX w.. W wolnym czasie podróżuje.